Historia hodowli papug.
Hodowla papug w mieszkaniu jest zwyczajem znacznie starszym niż się na niektórym wydaje. W Europie Rzymianie ponad 2000 lat temu hodowali przywożone ze środkowej i wschodniej Afryki oraz południowej Azji aleksandretty obrożne. Wówczas cena ptaka oswojonego – takiego, z którym się można było pokazać w miejscu publicznym – niejednokrotnie przekraczała cenę niewolnika. Około roku 200 p.n.e. moda na posiadanie oswojonej papugi przybrała takie rozmiary, że płynący z prostoty i surowości obyczajów rzymski mąż stanu Marcus Porcius Cato Maior Censorius, czyli Katon Starszy Cenzor, w swoich mowach publicznie ubolewał nad zniewieścieniem Rzymian, którzy cały swój czas poświęcają hodowanym ptakom.
Im bardziej dzięki odkryciom geograficznym rozszerzał się znany Europejczykom świat roślin i zwierząt, tym więcej gatunków trafiało do hodowców w Europie, a grono amatorów egzotycznych ptaków zwiększało się z roku na rok.
Popularnymi ptakami domowymi stały się zwłaszcza niektóre gatunki z rodziny papug, do której zalicza się ponad 300 gatunków, zamieszkujących obszary tropikalne i subtropikalne Australii, Ameryki Południowej, Afryki i Azji. Wiele z nich można trzymać w domu, choć skala trudności hodowli jest różna w zależności od gatunku. Hodowla niektórych papug wymaga dużej wiedzy i doświadczenia, inne nadają się nawet dla początkującego hodowcy.
Papużka falista (Melopsittacus undulatus) jest obecnie bez wątpienia najliczniej hodowanym gatunkiem ptaka – tak w Polsce, jak i na świecie. Zawdzięcza to zarówno urodzie, jak i łatwości utrzymania, jej cena zaś nie jest teraz zbyt wysoka, nawet dla niezbyt zamożnych amatorów hodowli ptaków.