Początki hodowli papug.
W Europie pierwszy egzemplarz papugi falistej – wypchany – pokazano w roku 1831 w angielskim Museum of the London Linnean Society.
Pierwsza para żywych ptaków znalazła się w Anglii dopiero 9 lat później. Przywiózł ją znany ornitolog John Gould, który wraz z żoną przez rok wędrował po bezdrożach Australii, gromadząc materiały do książki Ptaki Australii (wydanej w roku 1851). Gould badał biologię i zachowanie ptaków, jego żona zaś wykonywała rysunki napotykanych zwierząt.
Parkę papug Gould podarował swemu szwagrowi, Charlesowi Coxeni, któremu udało się rozmnożyć ptaki; były to pierwsze urodzone w Europie papugi faliste.
Kolejne statki przypływające do Anglii przywoziły coraz większe partie ptaków. Wkrótce londyński handlarz zwierzętami sprzedał pierwszą parę papug falistych za 27 funtów.
Tak rozpoczęła się ekspansja papug falistych w Europie. W dziesięć lat po przywiezieniu pierwszych egzemplarzy na Stary Kontynent, pokazano stadko tych papug w ogrodzie zoologicznym w Antwerpii. Ogród ten stanowił w owym czasie centrum europejskiego handlu ptakami, a organizowane każdego roku targi ściągały amatorów oraz handlarzy z całego kontynentu. Stąd właśnie papugi faliste trafiły do Berlina i St. Petersburga.
Rosnąca popularność papug falistych spowodowała masowe łapanie ich z naturalnego środowiska i eksport na wielką skalę do Europy. W tym okresie we Francji zamawiano około 100 000 par papug rocznie. A przecież trzeba uwzględnić, że część ptaków ginęła w czasie morskiego transportu. W latach późniejszych wprowadzono zakaz wywozu papug falistych z Australii.
Łagodny francuski klimat sprawił, że w rejonie Tuluzy powstało ogromne centrum hodowli papug. Szacuje się, że w latach osiemdziesiątych dziewiętnastego wieku hodowcy – zrzeszeni w dwóch rywalizujących ze sobą klubach – utrzymywali w hodowli około 80 000-100 000 sztuk ptaków.
W tak licznej hodowli europejskiej musiały pojawiać się mutacje barwne, bardzo cenione przez hodowców i miłośników papug falistych. Dzięki umiejętnemu krzyżowaniu nietypowych osobników otrzymano z czasem wiele hodowanych do dziś odmian.