Popularne gatunki średnich i małych papużek

Popularne gatunki średnich i małych papużek.

MODROLOTKI, to papużki bardzo łatwe w hodowli, gdyż szybko się rozmnażają aczkolwiek, ze względu na swoją niesamowitą ruchliwość, bardziej niż inne papugi, są stale narażone na niebezpieczeństwo. To bardzo żywe i ciekawskie stworzenia, a przy tym niezwykle odważne, które wejdą dosłownie wszędzie. Ze względu na ten fakt, trzymanie ich w domu wymaga odpowiednich warunków, co tyczy się głównie przestrzeni. Przetrzymywanie modrolotek w ciasnych klatkach jest totalnym nieporozumieniem i w ogóle nie powinno mieć miejsca! W złych warunkach, ptaki te rzadko dożywają 5-6 lat zaś w przyjaznym im środowisku potrafią przetrwać nawet 16 lat. Ponadto, trzeba wiedzieć, iż modrolotki większość czasu spędzają na dnie klatki w związku z czym, trzeba pamiętać o regularnej wymianie podłoża. Jednakowoż są aktywne również w powietrzu, są inteligentne i uwielbiają się bawić. Miękkie kulki/pompony zawieszone na gałązkach czy kawałki owoców nadziane na patyczki, to absolutny mus w klatkach owych ptaków.

PAPUŻKI FALISTE, pochodzą z Australii i są czterokolorowe. Barwy te, to żółć, zieleń, błękit oraz czerń. W wyniku mutacji (zaprzestania produkcji któregoś z barwników), zachodzą zmiany w kolorze upierzenia i tak, rozróżniamy, m.in. papugi faliste mutujące, tj. : albinosy (białe), lutino (żółte), opalinowa, opalinowa niebieska, niebieska szaroskrzydła, zielona, szek czy spangle. Właściwa pielęgnacja papużek czyni je piękniejszymi aniżeli są w rzeczywistości. Papużki faliste lubią zabawę i aktywność. Potrzebują sporo przestrzeni do latania. Puszczone wolno na mieszkanie mogą łatwo zrobić sobie krzywdę dlatego też, w miarę możliwości, trzeba zabezpieczyć pokój, np. zastawiając niebezpieczne wnęki i dziury, ciasne szpary, w których ptak mógłby utknąć czy zamykając okna i drzwi. Papugi faliste wprost przepadają za towarzystwem, źle znoszą samotność dlatego też, zaleca się kupowanie par, a nie pojedynczych osobników.

ROZELLE KRÓLEWSKIE, występują w południowej i wschodniej części Australii, osiągają wielkość ok. 34 cm. Są łatwe w hodowli. Poza okresem lęgowym mogą żyć w większych grupach. Dobrze znoszą chłód dlatego też, nawet jesienno-zimową porą mogą być trzymane na zewnątrz aczkolwiek, musza mieć możliwość schronienia się przed deszczem, śniegiem i wiatrem! Samice są mniejsze od samców, mają także węższe dzioby. Młode rozelle mają zielone upierzenie, które zmienia się wraz z wiekiem. Gdy mają ok. 2 lat, pióra są już czerwone.